Daar zijn we dan weer...

Daar zijn we weer.
 
Na een vliegreis van 14 uur (wat niet speciaal goed is voor je zitvlees), hadden we nog een busreis van Mexico City naar Oaxaca voor de boeg. Die duurde maar 7 uur (!!). Je kunt je voorstellen dat we na dit gereis behoorlijk uitgereisd waren. We lagen er dan ook vroeg in die eerste nacht in Oaxaca. In een zeer gezellig, klein, maar fijn hostel. Waar de gemiddelde bezoeker toch wel boven de 40 was, maar in ieder geval wel aardig en vol kennis die ze graag met ons wilden delen.
 
De tweede dag hebben we een trip geboekt voor de derde dag en zijn we zelf op onderzoek uitgegaan, bij het park waar geen auto´s mogen rijden. Maar wie dan denkt rust te hebben, heeft het mis. Want er was genoeg te beleven. Om de meter werd er wel iets verkocht, er werd muziek gespeeld, gepraat en lekker veel naar ons gekeken.
(ja we weten het, we moeten nog werken aan een mooi kleurtje!)
Als je ergens op het terras zat kwam er om de minuut wel een verkoper langs met de prachtigste handgemaakte spullen, werkloosheid is iets wat ze hier goed kennen en zo begint ieder maar zijn eigen handeltje. We hebben die dag doorgebracht op verschillende terrasjes, op de markt (Hele mooie leren tasjes voor een habbekrats, vele eettentjes, maar ook een straatje vol lappen dood vlees (mmmm), en in een heerlijke ijssalon, waar we nog geen 2 euro kwijt waren voor een heerlijk ijsje en een shake! (zie foto)
 
De derde dag hebben we onze reisschoenen aangetrokken en zijn we naar Monte Alban geweest. Deze wordt de witte berg genoemd, doordat de vele bomen op de berg witte bloesem hebben, waar nog een heleboel te zien was uit het leven van heel lang geleden. Doordat we een gids hadden, kwam het museum echt tot leven. En hebben we zeker genoten van de overblijfselen en van het prachtige uitzicht. Diezelfde gids vertelde, toen wij het met een ander stel (uit Chili) zo over de drugsoorlog hadden en dat er veel over wordt geschreven, maar dat je er (wat we tot nu toe hebben meegemaakt) weinig van merkte, dat er achter in de bergen van Oaxaca wel degelijk vanalles wat met drugs te maken heeft gebeurd. Maar door het vele geld wat ze ermee verdienen, zwijgt iedereen erover...
 
Hierna zijn we nog naar drie dorpjes (Arrazola, Cuilapam en Coyotepec) geweest om te bekijken hoe zij het handwerken tot stand brengen. Het is maar goed dat we onze backpacks bij onze tweede reis zo vol hebben geladen, dat er geen souvernirs meer bij kunnen... dus we kunnen onszelf niet verliezen aan al dat moois (oké vooruit, misschien hebben we dan 1 souvernirtje gekocht;)).
Hierna een heerlijk valentijnsdiner, bestaande uit twee koeken en een flesje water, genuttigd op onze riante hotelkamer (van ong. 2 bij 4m).
Valentijn is trouwens iets wat ze hier uitgebreid vieren. Alle tieners liepen met minimaal 1 ballon (zo´n gasballon, die verkopen ze hier zó veel!) en een beer.
 
De volgende ochtend weer vroeg op met een 10 uur durende busreis in het vooruitzicht. Het eerste uur hebben we veel van Oaxaca gezien... Daarna gingen we de bergen in en dat zijn op zijn zachtst gezegd geen riante rechte wegen en de chauffeur reed op zijn zachts gezegd ook niet zo zacht.
Na twee uur zulke weggetjes gehad te hebben volgde een stop, waar we even konden eten en waar alle toeristen uit de bus elkaar reispilletjes gingen geven. Gelukkig werd het hierna minder, en hebben we genoten van de prachtigste uitzichten (vele bergen, met daar doorheen riviertjes, geiten met een geitenhoeder en de vele roofvogels circulerend aan een strak blauwe lucht).
 
Eenmaal in Puerto Escondido aangekomen, werden we opgehaald door Donna (van de taalschool) en nu zijn we al weer ingeburgerd in onze kamer en hebben we bijna de gehele familie al weer gezien. Vandaag lekker rustig aan gedaan. We zijn naar een strand geweest (Puerto Angelito ) waar de golven niet zo hoog waren en we dus gewoon konden zwemmen.
Ook hebben we dan eindelijk la cucaracha mogen ontmoeten, Annelijn welgezegd in de douhe.
Jelle heeft het lieve dier geflambeerd met z´n deo en aansteker, opgeruimd staat netjes, al zijn ze nooit alleen...
Morgen beginnen we dan weer met de taallessen.
En dan nu beloofd: het volgende berichtje in het Spaans!
 
Bedankt voor jullie berichtjes, dat is fijn om te lezen!
Houd ons ook op de hoogte van de dingen uit Holland hé!
 
Dan nu nog een leuk lijstje:
 
Mehico, het land van:
 
- de bussen (Publico´s) voor 5 pesos per persoon (nog niet eens 10 eurocent)
- taxis voor 25 pesos (iets meer dan een euro)
- overal fruit, eten en drinken (hele kippen bijvoorbeeld :s) te koop
- kleine(re) mensjes (ze vinden Jelle en vooral zijn voeten GIGANTISCH!)
- de vele zwerfhonden op straat
- Constant bergen in het uitzicht
- de sombrero. s (vooral gedragen door toeristen)
- het lekkere weer!!!
- de tortilla´s (werkelijk alles is MET tortilla!!!)
- de prachtige stranden
- de markt (met al zijn mooie kleuren, vruchten en ja ook de lappen vlees)
- Mooie souvernirs
- cactussen
- Muchos plezieros!!!
 
Adios, Hasta la volgende x!
 
x
 
Jell en Lijn.