Deel 2 Nicaragua

Deel 2 Nicaragua

Ticuantepe, Massaya en Granada.

Maandag kwamen we aan bij het vrijwilligerswerk. Het atelier ligt buiten Ticuantepe (een superklein dorpje), heel dichtbij Managua, op de weg naar Massaya. We zijn bij de grote weg uitgestapt en met de Tuc tuc naar het atelier gereden.
Toen we in de middag aankwamen was er net een les bezig. Atelier Favela (http://www.atelierfavela.org/ ) is opgericht door Sabine uit Nederland en Jean uit Venezuela. Eerst hadden ze een zelfde soort initiatief in Brazilie in de sloppenwijken, maar vanwege veiligheid zijn ze nu hier een nieuw atelier begonnen. Er zijn verschillende lessen te volgen, zoals kunstlessen, acrobatiek, capoeira en afrikaanse dans.
Het is helemaal gratis voor de kinderen (en hun ouders) uit de omliggende dorpjes. Waar huisjes soms bestaan uit houten hutjes of betonnen kasten. Een goed initiatief dus, waar wij een week ons steentje hebben bijgedragen! Wil jij ook je steentje bijdragen (reclame, reclame!), lees dan verder onderaan het verhaal, daar staat HOE!

Er waren al andere vrijwilligers Caroline en Wilbert, die er een maand verblijven. De eerste dag alleen een beetje rondgekeken en informatie opgevraagd, naar de supermarkt geweest en ideeen gespuid voor de volgende dag. Dinsdag gingen wij namelijk een gedeelte van de les doen.
Voor Jell echt een uitdaging, ze hadden daar namelijk echt geen materialen (geen bal o.i.d.) dus moest hij van niets, iets maken. En dat heeft hij gedaan! Hij heeft een circuit gemaakt van verschillende spellen, bijvoorbeeld waterlopen en rennen.
Lijn heeft de warming up en de afsluiting gedaan. Dit was echt het leukste van de gehele week, omdat we de les gaven in zo goed mogelijk spaans (en dan nog moest het nog een keer in het goed spaans worden uitgelegd, want onze houtje touwtje uitleg was ook weer niet zo duidelijk!).

De kinderen vonden het leuk en ook wij hebben genoten! S avonds hebben we meegedaan met een lesje Capoeira. Waarna we allemaal spierpijn hadden (hoezo, we doen te weinig aan sport tijdens het reizen?)

Verder de week gevuld met stoeltjes schilderen, de badkamermuur schilderen , Jell heeft nog een filmpje gemaakt (http://www.youtube.com/user/SieM2B?blend=1&ob=5 ) en Lijn een theaterspel wat we daar achter hebben gelaten. En natuurlijk met lekker eten, Wilbert bleek een ware kok te zijn en we aten elke middag samen, om per persoon weer 50 cent voor het atelier te sparen. We hebben Yucca (het ziet eruit als een grote bruine wortel en smaakt naar een betere aardappel) – purree en frietjes op, zelfs met satesaus!

Verder hebben we savonds vele spelletjes gedaan, biertjes en rum gedronken en zijn we op dierenjacht geweest (vliegende mieren, kakkerlakken en ja, zelfs WEER muisjes!).

In het weekend, wanneer het hier Semana Santa was, bij jullie dus Pasen, zijn we naar een zwembad bij een hotel geweest. Het was er superdruk. Semana Santa wordt hier namelijk groots gevierd, sjieke kleren aan en de meeste families gaan dagjes weg naar het strand of inderdaad naar het zwembad.
Naast dat het superdruk was, lag er eten in het zwembad en moest je voor 5 euro per persoon iets eten als je gebruik wilde maken van het zwembad. Tot overmaat van ramp poepte er ook nog iemand in het zwembad, maar toen dat schoongemaakt was weerhield dat Jell, Caroline en Wilbert er niet van om niet het zwembad in te gaan!!

In verschillende steden zijn er diverse processies te zien tijdens Semana Santa, dat hebben wij dus gemist, maar er reden veel minder bussen en de stoeltjes moesten ook geschilderd worden! En gelukkig had Jell het goede idee (nadat hij er de zondag om 7 uur sochtends uit was gegaan, om live voetbal te luisteren) om ons allen te verrassen met een heus paasontbijt! Hij had eitjes gehaald bij de buurvrouw en daar hebben we heerlijk van gesmikkeld.

Een andere vrijwilliger die al weg was toen wij er kwamen, had een straatkatje gevonden wat nog geen week oud was en heeft de zorg op zich genomen voor het beestje. Hierna heeft Caroline het overgenomen.
De eerste keer dat we het zagen leek het meer op een muisje met een apenhoofdje, maar iedere dag zag je hem weer groeien en zijn oogjes gingen open en hij miauwde meer, helaas heeft hij het uiteindelijk niet gered!

Zondagmiddag hebben we het aangedurfd om met Caroline en Wilbert naar Managua (hoofdstad Nicaragua) te gaan. Er zou een seniorensalsafeest zijn. En ja, die was er, allemaal oude mensjes die stonden te genieten op de muziek. En we waren weer de enige toeristen YEAH! Gelukkig waren er ook nog wel wat jongeren te bekennen.
Natuurlijk werden we weer afgezet met de biertjes, 10 cordoba (dus 33 eurocent) moesten we meer betalen dan de lokalen. Hier heeft Jell wat van gezegd, met als gevolg dat we de laatste twee bier wel voor de normale prijs kregen. Lijn heeft wat dansjes gemaakt met de oudere en de jongere danser.

Er kwam een man naar ons toe, die Engelse leraar was bij Universiteit ( is hier ook maar 1 dag in de week, hoe is het mogelijk) en bij een HBO en hij kreeg stagiaires van Zoetermeer. Hij zei: toen ik hoorde dat jullie Nederlanders waren ben ik meteen naar jullie toegekomen, my people!!!
Achteraf begrijpen we waarom, hij heeft mooi meegenoten van onze biertjes!
Maar goed, hij is ook wel degene geweest die ons na het seniorenfeest naar een ander lokaal salsafeest met livemuziek bracht. Hij woonde 5 minuten verder, maar moest met de taxi anders zou het te gevaarlijk zijn. En Lijn was bij het seniorenfeest aan het bellen buiten op straat, toen ze ook kreeg te horen dat ze dat beter niet kon doen ivm. Peligrosso (gevaarlijk!).

We hebben een superleuke avond gehad en hebben veel op de dansvloer gestaan, ja zelfs Jell! Hierna had de Engelse leraar nog wel een vriend, taxichauffeur, die ons voor een schappelijke prijs naar huis kon brengen.. dat hebben we geweten. Het was een 78 jarige oude man, die 20 km per uur reed en elke 5 mtr leek de auto stil te vallen, daarbij begon hij een of ander nicaraguaans lied te zingen voor Jell, na een uur (of nog langer) zijn we dan toch veilig aangekomen in ons atelier in Ticuantepe.

Aan alles komt een eind, zo ook aan deze week. Hadden we maar meer tijd gehad, dan hadden we langer kunnen blijven en meer kunnen doen. Maar we moesten door naar de volgende spot. Massaya (maar 20 min. Verder met de bus dan Ticuantepe).

Massaya is een erg leuke stad en voor het eerst sinds Mexico zien we weer verschillende TERRASJES!!! Woehoe! Dus eten we lekker buiten en lopen we over de beroemde markten daar. We gaan allebei naar de kapper en Lijn krijgt een fijn jaren 50 kapsel. Maar goed, voor ons allebei was de knipbeurt een euro, dus daar kun je niet voor sukkelen.

Er was circus in de stad, dus wij Caroline opgebeld of ze kwamen kijken naar de voorstelling. Dus savonds heerlijk gegeten met Sabine, Caroline en Wilbert en daarna met suikerspinnen voor 33 eurocent genoten van de voorstelling. We zullen maar zo zeggen dat het het geld waard was. Het koste namelijk 60 eurocent om binnen te komen... en dat was het ook waard.
We hebben de slechtste clownsact ever gezien en ook de danseressen waren niet om over naar huis te schrijven. Daarbij hadden ze om de 2 acts levensgrote (hele lelijke) poppen waarbij de kleintjes hen een hand mochten komen geven. De pois met vuur en het eenwieleren op het koord was dan wel weer goed en er was een klein (heel arrogant, kwamen we later achter) clowntje van 5 jaar, wat op het podium echt een superartiest was!
Dan was er nog een artiest die een andere artiest nadeed, het was een man, maar leek meer een vrouw. En deze liet zijn oog vallen op de gringos (buitenlanders, ook al worden alleen Amerikanen zo genoemd eigenlijk...) Jell en Wilbert hadden het geluk dat ze nogal veel aandacht kregen tijdens zijn playbackact. Dit alles ter genoegen van de rest van de circustent, zodra hij een kushandje naar ons toewierp, ging heel de tent los, LETTERLIJK!
Toen hij aan het einde van zijn nummer was slaakte Jell al een zucht van verlichting, maar helaas dit was te vroeg. Als toegift kwam hij namelijk nog naar onze tribune om Jell te omhelzen en bij Wilbert op schoot te zitten (als je de foto ziet, let op de vermakelijke gezichten van alle omstanders!)

Sabine wilde wel weten waar het circus hun matten vandaan had, dus die ging even praten met de artiesten. Toen bleek dat Circus Americano (want zo heette het) gewoon uit Nicaragua was, ook alle artiesten, en de circusdirecteur maar aankondigen: deze act uit Colombiaaaa en deze act uit Argentinie, haha!

De dag erop durfde Lijn het aan om haar voeten te laten pedicuren, in de hele grote overdekte markt heb je namelijk superveel kleine kappertjes en stentjes voor pedi en manicure. Op zich was het nog goed toen Lijn haar voeten in een kapot voetenbadje met warm water deed. Daarna heeft ze toch wat moeten afzien, omdat de pedicuurster vanalles van haar voeten aftrok... Ze waren blijkbaar ook niet gewend aan iemand die ´auw´ riep, want daar moesten ze elke keer om lachen.

Voeten zijn in Nicaragua heel belangrijk, je zal niet snel een vrouw zien met onverzorgde voeten, daarom vond ze het ook vreemd dat in ons geval Lijn zei dat ze 1 x per jaar naar de pedicure gaat. Hier gaan ze ong. 1 x per maand. Ze vroegen of Jell ook wilde, want pedi en manicure is ook heel normaal voor mannen. Maar hij heeft toch maar vriendelijk bedankt, maar goed ook, want Lijn heeft een paar dagen later al een ontstoken teen. Tante Els, de volgende keer ga ik gewoon weer bij jou!

Die middag doorgereisd naar Granada, nog een mooie koloniale stad, maar het steelt niet zo onze hart als Leon dat heeft gedaan. Het heeft wel weer een superleuk Parque central, met weer de nodige terrasjes! Ze hebben hier een gringostraat, met allemaal restaurantjes en touropperators. En als je daar gaat eten, lukt het bijna niet rustig te eten (of we zaten gewoon op de verkeerde plek...), omdat er om de haverklap wel weer een bedelend kind bij je staat, waar je dus wel gewoon rustig tegen moet blijven, ook al vind je het bloedirritant!

De dag erop (woensdag, gisteren dus) zijn we gaan mountainbiken en met een boot naar een paar van de 350 islandjes die het meer van Nicargua rijk is. Erg mooi. Als je interesse hebt? Een eilandje kost 75.000 dollar.. maar dan heb je wel een prive island, onderschat het niet! Er is ook een eilandje, waar alleen maar apen op leven.
En één aap is dol op toeristen (en hun koekjes), dus die komt gerust de boot op en bijna op je schoot zitten. Hij vond inderdaad een pakje koekje in onze tas (zo brutaal is ie dan ook weer wel), waardoor hij lekker lang bleef zitten en we mooie fotos hebben gemaakt!

Vandaag was het plan eigenlijk naar een klein dorpje hier in de buurt te gaan om in een boomhut te slapen, maar helaas lezen we net op de mail dat dat avontuur niet door kan gaan. Ach aangezien we toch lichtelijk in tijdnood zitten gaan we dan maar proberen zover mogelijk tot Isla de Ometepe te komen. We hopen na het weekend in Costa Rica te zitten... en dan hebben we nog maar 3,5 week!

De tijd VLIEGT en gaat echt veeeeeeeeeeeeeeel te snel!

Vanaf 1 mei, bijna dus, start het regenseizoen. En vanochtend hebben we de eerste stortbui al mee mogen maken... Gelukkig lagen we toen nog droog in ons bedje. Ach een beetje verkoeling is ook niet slecht... aangezien het hele dagen bijna 40 graden is (ja, zweten geblazen!!)

Ow ja en dan nog dit:
We zijn allebei al iets aangekomen (Lijn iets meer dan Jelle...)
We drinken hier water uit plastic zakjes (dat schijnt goedkoper te zijn dan bekertjes?)

We zien jullie snel weer... weten niet of we nog tussendoor op internet gaan, aangezien dit ons altijd 2 uur kost (!!!).

Hasta Luego!

ADIOOOOOOOOOOS!!!!

p.s. fijne koninginnedag en nacht (daar zijn wij dan wel weer een beetje jalours op!!!)

Jell y Lijn.

Steentje bijdragen aan Atelier Favela?

Heb je na ons verhaal of na het bekijken van de site besloten dat je ook iets wilt doen om een steentje bij te dragen? Dat kan! Alles is welkom!

Atelier Favela: rekeningnummer 102983267 tnv. Stichting atelier Favela te Zoetermeer.

Het is ook een Algemeen nut beogende instelling. ANBI, check de fiscus of u hier uw voordeel mee kunt doen.

Er zijn ook tassen te koop (Bolsa de Bota, zie site) die de meiden in Brazilie hebben gemaakt!
Heb je nog glitterkleding of gympakjes over? Binnenkort gaat de moeder van Sabine naar het atelier, dus die zou de mee kunnen nemen.
Ze zoeken ook nog oude laptops, heb je er toevallig eentje over? Dan is dit een goed doel!

Zie onze foto´s van dit avontuur bij deel 1 Nicaragua!

Nogmaals ADIOOSS!!!