Zeiltocht Placencia en ga je mee naar Guatemala?

We hebben ondertussen enig beklag gehad over onze lange verhalen. We gaan dan ook een poging doen om dit verhaal iets korter te maken. We denken alleen dat dit misschien onmogelijk gaat zijn, aangezien we weer veel hebben gezien, beleefd en meegemaakt. Om het jezelf wat aangenamer te maken is het misschien een idee om een lekker koud biertje of een lekker warm theetje naast het toetsenbord klaar te zetten en alvast een keer naar het toilet te gaan. Met deze voorbereidingen moet het lezen van het volgende verhaal vast goed gaan komen!

We waren gebleven in Caye Caulker waar we slow hebben aangedaan en de zeiltrip naar Placencia hebben geboekt. Zoals Jolanda al noemde in een van haar reacties; lekker decadent. Dat dachten wij ook. De ochtend dat we vertrokken moesten we een tas voor twee overnachtingen bij ons hebben, want onze backpack werd in een laadruimte gestopt waar we de komende dagen niet bij zouden kunnen. Eenmaal gearriveerd bij het zeilschip dacht Annelijn dat het een klein vrachtschipje was om de tassen naar het echte zeilschip te brengen. Toen we terugkwamen na het ontbijt werd het duidelijk dat we toch echt op dat schipje drie dagen gingen verblijven!

We waren met 14 mensen, allemaal tussen de 20 en de 35. Dat maakte het echt superleuk! De rest waren bijna allemaal Amerikanen, één koppel was uit Zweden (Nicholas en Michaella) en een meisje (Tatjana) uit Duitsland, maar die woonde nu een half jaar in de USA, dus dat telt niet. Het verschil tussen Europeanen en Amerikanen is toch wel dat elk dingetje of nieuwtje, hoe klein ook, al een aanleiding kan zijn voor de Amerikanen om minimaal vijf keer te zeggen hoe geweldig Awesome het wel niet is... Tja, vergeleken daarbij zijn wij maar de nuchtere Hollanders. Eentje van de crew noemde Jelle ( Tja, lastige naam, dus noemen ze hem vaak Yellow, ook nu) de stilste gast van de boot... Ze moesten eens weten!

We hebben het in ieder geval wel prachtig gehad! Per dag gingen we minimaal twee keer een uur snorkelen, waarbij we een aantal Eagle Rays, een schildpad, vele tropische felgekleurde vissen en een aantal barracuda´s hebben mogen aanschouwen. Naast het snorkelen was er nog genoeg te doen. Je kon gaan vissen, helpen met het zeilen, genieten van het heerlijke eten en zonnebaden. En vooral de laatste twee dingen hebben wij genoeg gedaan.
De eerste nacht sliepen we op een klein onbewoond eiland. Je kon het eiland rondlopen in twee minuten. Savonds lekker kampvuur gehouden met marshmellows.. Tja, we hadden het ook slechter kunnen treffen;)!

De tweede nacht hebben we op een eiland ( Tabacco Caye) geslapen, waar ongeveer 20 mensen wonen, maar het wel ietsje toeristischer is (daarmee bedoelen we dat er wel 1!! bar op het eiland is!). Die nacht begon een soort tropische storm, gelukkig hield ons tweepersoonstentje het goed onder de kokosboom. Maar jullie hadden vast niet anders verwacht van deze twee ervaren campinggasten;)...
De derde dag waren de meeste een beetje snorkelmoe. We hadden ook al mooie dingen gezien. En het stormde nog steeds, waardoor de snorkelplek werd uitgesteld, en we deden er maar één in plaats van twee. Deze kon natuurlijk niet overtreffen wat we al hadden gezien! De golven waren redelijk hoog, zeeziekpilletjes werden uitgedeeld, en op het dek kon je niet liggen zonder nat te worden, maar uiteindelijk zijn we toch veilig aangekomen in Placencia.

Na afscheid te hebben genomen gingen we op zoek naar een slaapplek. Dit was nog niet zo makkelijk, aangezien alles vol bleek te zitten. Uiteindelijk hadden we een houten hutje met twee tweepersoonsbedden bemachtigd aan het strand.
Het andere stel, uit Zweden, had nog steeds geen slaapplek bemachtigd, dus hebben we de kamer gedeeld met hen. Erg leuk! Na drie dagen van de bewoonde wereld af te zijn geweest kregen we weer een beetje nieuws mee, helaas niet zulk goed niews van Japan.
De volgende morgen ging het Zweedse stel om 6 uur sochtends door met hun reis, wij konden nog relaxt blijven liggen, was het niet dat we toen zij de deur uit waren een megagrote kakkerlak onder ons bed zagen uitkruipen.. Je kunt je voorstellen dat dat uitslapen ook niet zo lekker meer ging...

Die ochtend zijn we op zoek gegaan naar een nieuwe slaapplek. Dit keer maar gewoon een kamer, en niet direct aan het strand, maar WEL zonder kakkerlakken. Hier zat ook een ander stel uit de USA van de zeiltrip ( Mike and Lizz). Omdat we met zijn vieren lekker aan het klagen waren over het budget, wat er bijna niet meer is, omdat Belize toch echt wel duur is en niet haalbaar met het geschatte budget van 30 euro per dag, wat wij hebben, besloten we die avond zelf te koken. Gezellig, lekker en goedkoop! De dag erop vertrokken we samen met Mike en Lizz om 6 uur in de ochtend naar Guatemala, het volgende land!

Na verschillende bussen en een taxi (Placencia, Dangrida, Belmopan), kwamen we aan bij de grens van Guatemala, aangezien het zondag was, was de bank dicht. En zaten we zonder geld. Uiteindelijk hebben we de pesos die we nog hadden, voor een natuurlijk veel te slechte wisselkoers kunnen wisselen in Qtalles. (10 qtal is één euro, dus dat is gemakkelijk rekenen). Uiteindelijk kwamen we rond 2 uur in de middag aan in El Remate, Guatemala. Dit kleine dorpje ligt tegen Lago de Peten Itza. Wat echt een prachtig uitzicht bracht. Ook niet verkeerd is dat dit dropje dichtbij Tikal ligt, wat we van plan waren te bezoeken. De dag erop konden we nog geen toer doen (wat niet erg was, aangezien we kapot waren van al dat reizen) en hebben we eigenlijk niets anders gedaan dan geld gepind en boodschappen gedaan ( wat ook niet echt budget was, want boodschappen doen is duurder dan uit eten gaan!).

De dag erop ( inmiddels dinsdag 15 maart, voor wie dat wilde weten), hebben we Tikal bezocht. Dat zijn weer allemaal tempels overgebleven uit de tijd van de Mayas en dit keer lag het in een regenwoud, wat voor de nodige verkoeling zorgde. Het was echt supermooi. We hadden geluk, we mochten ook twee tarantula´s, een paar exotische vogels en spidermonkeys van dichtbij bekijken! Jelle heeft zelfs de tarantula gezellig op zijn handen gehad!

Na die dag, en na een maand, was het tijd voor een kappersbeurtje van Jelle. De beste man heeft ongeveer 20 minuten aan hem besteed, waarbij hij alle nekhaartjes, en de randjes bij zijn oren echt niet vergat. Na dit alles rekende hij af en vroeg Jelle om maar liefst 10 Qtal (dus 1 euro!!)

We zaten te klagen over ons budget, dat we onszelf er niet echt aan konden houden, en we liepen een winkel in, waar nog een winkel achter verstopt zat. Oke, we moesten van wat dingen het stof afblazen, maar die Senor had mooie houten exemplaren in de winkel liggen en staan. En hij zat zo´n verhaal op te hangen (over zijn werk en over genoeg andere dingen, wel goed voor ons spaans!), dat we het niet over ons hart konden verkrijgen om zonder iets te kopen weg te gaan...

De dag daarop, woensdag, vertrokken we naar Lanquin. Nou ja, eigenlijk wilden we in een hostel verblijven in Semuc Champey, maar aangezien het die dag regende, hadden we geen zin om vanaf 9 uur zonder electriciteit te zitten ( en dat was wel in dat hostel bij Semuc). Daarbij ging heel het busje, inclusief een ander NL stel ( Bastiaan en Amy) ook naar Lanquin, dus hebben we onze plannen gewijzigd. Het was een erg gezellig hostel. Het enige nadeel en misschien voel je hem al wel aankomen, dit keer geen één, maar vele kakkerlakken! Wij sliepen, dit keer voor het eerst in een dorm (een kamer met 6 stapelbedden), gelukkig wel met (bijna) iedereen uit het busje, dus dat was gezellig!

De eerste avond was het USA koppel (Mike en Lizz) er ook en hebben we met hen en het andere Nlse koppel een aantal spelletjes gedaan, waaronder Kingsen. Was erg lachen. Jammer was alleen dat we op een gegeven moment geweigerd werden om nog een drankje te halen en uiteindelijk de bar uit werden geveegd.
Voor Annelijn werd de eerste nacht een helse nacht, aangezien ze lekker panisch, de hele tijd dacht dat die kakkerlakken haar wel een lekker hapje vonden. Voor Jelle was de nacht goed, maar die had zijn handen vol aan het kakkerlakvrijmaken voor als Annelijn uit of in bed ging.

De dag erop hebben we het dorpje verkend, Lanquin. Echt prachtig, alle vrouwen in dezelfde kleding, een lokale markt, en uitzicht op een heleboel bergen, met allemaal geiten. Alleen rondlopen was al genieten. Erna zijn we met het NLse stel op eigen gelegenheid naar Semuc gegaan. Daarheen gingen we in een auto met een laadbak met alle locals, waarin je moet staan en jezelf dus goed vasthouden. Er zat een oud localvrouwtje op de grond, die de hele tijd aan de enkel en het enkelbandje van Annelijn ging zitten en haar maar lachend aan bleef kijken. Maar het was echt prachtig en het uitzicht was zogezegd nog mooier!

Semuc was ook genieten. Eerst moesten we een soort berg beklimmen om een mooi utizicht te krijgen over de watervallen. Net toen we boven waren, ging het plensen, en waren we doorweekt! Tegen de tijd dat we beneden waren, scheen de zon weer en konden we een plons nemen in de watervallen! Helaas wel weer de doorweekte kleren aan voor de terugtocht. De taxichauffeurs wilden ons nog niet mee terugnemen, dus hebben we het begin gelopen. Berg op en berg af. In het begin is dat nog leuk... ;). Maar als je over 11 km al 40 minuten met de auto doet... wordt dat iets minder...  daarom waren we blij dat we na ruim een half uur weer in zo´n auto konden springen!

De volgende dag, vrijdag 18 maart (gisteren dus, als jullie dit bericht nog op zaterdag lezen), zijn we gereisd naar San Pedro. Bij elkaar opgeteld hebben we wel 13 uur in een bus gespendeerd. Eerst een busje, geregeld vanuit het hostel, waar we in Coban onze Schotse vriend die we in El Remate al hadden gezien, weer tegenkwamen, die ons naar Antigua bracht.
Daarna met de schotse vriend (Johny) en een nieuwe vriend van de Usa ( Diego), die trouwens, dat is nog wel leuk om even te vertellen, met zijn fiets van Canada naar Colombia aan het reizen is. Hoe vet is dat!!! Maar goed daarna dus met hen naar San Pedro gereisd in allerlei lokale bussen. We schatten dat we in 4 uur tijd 5 keer een buschange hebben gehad. Voor een uur in de bus wordt 0,50 eurocent gevraagd... dus nu zaten we op de goede weg voor ons budget! Een keer met een buschange, moesten we achter de rijdende bus aanhollen ( misschien kun je je er iets bij voorstellen MET backpacks op onze rug...) en vervolgens hierin springen... Dat was niet de meest gemakkelijke buschange, maar wel leuk!

Z´on bus heeft aan beide kanten zitplekken voor twee mensen, dat betekent, dat er in 1 rij 4 mensen kunnen zitten. Maar niet volgens deze bussen, op zo´n bankje passen vaak ook 6 of nog meer mensen in totaal, en dan lukt het ze ook nog om ertussen te staan. Weer een paar ervaringen rijker kwamen we aan in San Pedro (wat dus aan Lago de atitlan en tussen de vulkanen ligt), waar we naar een hostel gebracht werden, waar we voor 3,50 euro per nacht slapen. Dat is niet slecht he, met eigen badkamertje en ZONDER kakkerlakken.

Vanaf hier is er nog genoeg te doen, we gaan morgen denken we naar de lokale markt. En verder kunnen we nog kiezen om een vulkaan te gaan beklimmen,  bootochtje op het meer te doen en volgens de Lonely Planet kon je hier ook paraglyden voor 60 euro... daar denken we momenteel nog over na... het budget hé ( dit mag je opvatten als een hint;)).

Goed, we hopen dat jullie het vol hebben gehouden, dat jullie weer aan een refillbiertje of theetje toe zijn. Wij gaan zo even lekker lunchen. We hopen dat alles goed gaat daar ( we zagen voor NL ook al weer bijna 15 graden in het vooruitzicht), das ook niet slecht!!!

Ow ja, mocht je er nog even tussenuit willen. Een vakantie als dit is echt prima goed te doen, vliegtickets en daarna zelf alles regelen om rond te reizen, lekker cheap, en tof! Je bent natuurlijk ook nog altijd welkom om ons in één van onze volgende bestemmingen tegen te komen: Honduras, Nicaragua, Costa Rica of Panama!

Ow ja 2, het nummer uit het vorige berichtje werkt niet meer. Dat was uit Mexico, we hebben een nieuw nummer, uit Guatemala...: 568 037 54. Hier moet alleen nog het landnummer voor, wat je zelf mag opzoeken op internet:P!

Muchos Besos!!!

Lijn and Jell